Uczucia uczniów w dziedzinie psychologii

My, jako młodzi ludzie, jesteśmy wbrew pozorom bardzo różni, nie można zaszufladkować wszystkich do jednego poziomu odczuwanego bólu. Bywamy impulsywni, wszystko działa na nas dwa razy mocniej. Mówiąc o tej przepaści między nami a dorosłymi, czy też młodszymi musimy zauważyć, że ta przepaść oddziałuje również w naszym otoczeniu. Mimo że łączy nas młodociany wiek, jest on okresem kiedy boli nas wszytko wiele razy mocniej i cieszymy się dużo bardziej, to każdy z nas jest inny! Przykładowo chłopiec z rozbitego domu po rozwodzie rodziców może cierpieć mniej niż dziewczyna, która wydawałoby się, że ma wszystko. Zmaga się ona z kompleksami, które doprowadzają ją do zamknięcia się przed otoczeniem. Krótko mówiąc, milczy całe życie, ponieważ boi się, że powie coś źle. Może się to wydawać dziwne, ale kompleksy przechodzą na całych nas. Podchodzimy do kogoś nie zbliżając się zbyt blisko, aby na przykład nie widzieli  naszego zniekształconego nosa. Mamy wrażenie, że każdy się patrzy tylko na niego, słuchając Ciebie patrzą na Twój nos, dlatego z reguły do nikogo nie podchodzimy jako pierwsi, mamy według nas uzasadnione powody. Ten chłopak z rozbitej rodziny może dostał na tyle miłości w swoim życiu, że starczyła mu ona na pokrycie ran związanych z rozpadem rodziny, nie odczuł tego. Jednak gdyby oboje mieli okazje porozmawiać, opowiedzieliby o sobie, to prawdopodobnie chłopak wywołałby poczucie winy u dziewczyny, twierdząc, że on ma większy problem, to on więcej przeżył, jest przekonany, że to on odczuł większy ból. Z kolei ona najprawdopodobniej płakałaby jeszcze mocniej, jednocześnie nienawidząc siebie nie tylko z wyglądu, ale z charakteru. Na tym polega paradoks, oboje by się nie zrozumieli. Nie oceniajmy ludzi nie będąc w ich skórze.

Piszę o tym, ponieważ wraz z rozpoczęciem roku szkolnego zaczyna się wszystko od początku. W okresie wakacji jesteśmy ponad to. Większość życia spędzamy w szkole, a więc wszystko zaczyna i kończy się tu. Pamiętajmy: "Głowa potrafi wyprodukować znacznie więcej piekła niż najgorsza rzeczywistość". Cytując Issaca Bashevisa Singera:" Jeśli ciągle powtarzasz, że będzie źle, masz spore szanse, by zostać prorokiem". Być może każdy jest inny w swoim ognisku domowym, a inny w szkole, nie ma jak pokazać łączności między jednym a drugim. Przede wszystkim kieruję to do tych, którzy oceniają. Wiadome jest to, że kogo by nie spytano, to nikt nie powie, że ocenia ludzi czy też, że nie szufladkuje ich na podstawie przeżyć, jednak prawda jest inna, każdy to podświadomie robi, tak więc zwracam się do wszystkich, aby zważali na otoczenie. Jeśli dana osoba przyjdzie z Tobą porozmawiać nie oceniaj jej, być może nie powiedziała Ci wszystkiego, nie umie mówić o uczuciach, nie wiesz, że to co Ci mówi może być skutkiem sytuacji, o której nie masz pojęcia. Być może użala się wszystkim, bo brak jej miłości w domu, być może ufa tylko Tobie, być może zachowuje się nieadekwatnie do wieku, ponieważ nie miał kto jej nauczyć jak się zachowywać, być może jest głośno, zawsze w centrum uwagi, ponieważ nikt inny wcześniej nie chciał jej słuchać.

Takie relacje szkolne są bardzo dobre, jednak pamiętajmy, że kolega z ławki pomoże Ci słownie. Prawdziwego przyjaciela poznasz po tym, że pomaga Ci czyniąc dobrze wobec Ciebie, pomaga Ci pokazując to nie tylko mową. Czy można nazwać taką osobę przyjacielem? Osobę, która pomogła Ci tylko wtedy, gdy zauważyła, że miałeś trudniejszy okres w życiu? Osobę, z którą na ogół nie rozmawiasz w szkole... Otóż taka osoba to prawdziwy przyjaciel wszystkich. Musisz się dzielić nim z wszystkimi, ponieważ taka osoba pomoże każdemu. Uważam, że to prawdziwy przykład przyjaźni jaka powinna występować w szkołach.

Poruszając podobny temat, pamiętaj : "Niektórzy staną Ci na palec i gorąco za to przepraszają. Inni podepczą Ci serce i nawet nie zdają sobie z tego sprawy". Zwracam się do wszystkich i do każdego z osobna, że aby mieć dobre życie przede wszystkim dbaj o siebie, nikt nie zobaczy, że jesteś smutny.  Wątpię również w to, aby ktoś z Tobą siedział tygodnie na ławce odosobniony od każdego, bo ty jesteś smutny i nie masz ochoty z nikim rozmawiać. Niby mała rzecz, a jednak duża sprawa. Nikt się na tyle nie poświęci, nie odcinaj się od otoczenia, bądź uniwersalny.